Een fotodialoog van Piet Schellekens en Joep Eijkens

Bij het woord dialoog denk je aan tweespraak of gesprek – in elk geval aan iets met woorden. Maar ook met beelden kun je een dialoog voeren. En dat is het geval bij de fotodialogen die Piet Schellekens en ondergetekende het afgelopen jaar gemaakt hebben. Drie dialogen bleken niet levensvatbaar en werden vroegtijdig gestopt; zeven andere doorstonden de toets van onze kritiek en haalden bij wijze van spreken de eindstreep. Niet dat we die eindstreep van tevoren hadden bepaald, maar meestal vonden we het na 50 foto's wel tijd om ermee te stoppen. Hoe zijn we te werk gegaan? Heel simpel. De een stuurt naar de ander een foto en de ander antwoordt met een andere foto. Het gaat daarbij om foto's van eigen hand. (Je zou inderdaad een fotodialoog kunnen voeren met gebruik van diverse bronnen, maar dat is een ander verhaal). Meestal zijn het foto's uit je archief, maar soms blijkt het nodig om een nieuwe foto te maken om te kunnen reageren op de foto van de ander. Anders dan bij een dialoog met woorden meestal het geval is, ga je bij fotografie eerder gevoelsmatig dan rationeel te werk. Associatie en intuïtie spelen een niet geringe rol. Tenminste, als het goed is. Want bij de dialogen die we tot nu toe gemaakt hebben zijn diverse zwakke plekken aan te wijzen waar we – om de ander niet te lang te laten wachten bijvoorbeeld – voor een simpele, praktische oplossing kozen.
Onze dialogen zijn in de loop der tijd beter geworden en het was dan ook snel beslist dat we de tiende en voorlopig laatste kozen om op het podium van Cubra te brengen. De wijze van presentatie was aanvankelijk nog een vraag. Zouden we de foto's steeds paarsgewijs naast elkaar plaatsen – actie/reactie? Nee, onder elkaar leek ons toch beter, temeer omdat de foto's gezien moeten worden in de context van een hele reeks.

Joep Eijkens